Vertrek naar ons nieuwe 'thuis'

En daar sta je dan.. Het is zaterdag 27 februari, kwart over 8 's ochtends en je loopt door een drukke menigte op zoek naar de H&M samen met mams. Zo begon de reis naar Suriname: als een 'normale' dag shoppen afgezien van het vroege tijdstip. Toen wij de rest van de groep hadden gevonden en Eric (contactpersoon van school) eindelijk was aangekomen was het tijd om naar de douane te gaan en afscheid te nemen.

In de auto en de voorgaande dagen had ik al momenten gehad van melancholie/plotselinge tranen.. Waar ben ik aan begonnen? Waarom wilde ik zo graag weg? dat spookte door mijn hoofd.. Aan de andere kant was het ook een avontuur dat ik niet graag wilde missen.

Uiteindelijk heb ik paps en mams gedag gekust en omhelst, nu ik eraan terug drenk springen de tranen mij wel in de ogen.. En vraag ik mij af hoe het met hen gaat, ook al heb ik hen eerder vandaag nog gesproken - Zit mams alleen voor de tv en pappa boven? Hoe voelen zij zich nu? Toch bied het mij wel troost dat ik hen over vier maanden weer zie, ook al lijkt dat nu zo gigantisch ver weg.. Gelukkig is er skype en de 'normale' telefoon!

Nadat ik gedag had gezegd zijn Linda en ik richting douane gegaan, waar wij hebben gewacht op andere Linda (en vervolgens Inge en Marijke). Nog even snel wat gekocht en toen het vliegtuig in. Ik was zo handig geweest om een stoel met extra beenruimte te reserveren.. heerlijk! Tijdens de reis heb ik ook nog kennis gemaakt met mijn twee buurmannen: een zakenman uit Nederland die voor een paar dagen naar SU ging voor een presentatie en een van oorsprong Surinaamse man (van Javaanse afkomst) die op bezoek ging met familie. Ik heb hier heerlijk  mee gekletst en allerlei tips van gekregen die ik ga opvolgen (afgezien van zijn uitspraak: ‘Jij komt zo met een Surinaamse man naar huis!”). Ik zal jullie geruststellen: dat gaat dus echt niet gebeuren!

En toen kwamen we aan in Suriname. Ik mocht als tweede de trap af de vochtige hitte in, gelukkig stond er een lekker briesje. Nog even foto’s gemaakt bij het vliegtuig, een uur in de rij voor de douane – moest ook nog even zeggen dat ik honing had meegenomen – gelukkig geen probleem! en toen met z’n zesentwintigen de bus in. Nouuuu… hebben we geweten. Denk dat de schokdempers aan vervanging toe waren maar iig was het wel gezellig J. Het eerste gedeelte konden we nog naar buiten kijken, maar daarna werd het al gauw donker. Krakkemikkige huisjes werden afgewisseld door kolossen van gebouwen, het contrast is echt supergroot.

Na veel omzwervingen kwamen wij eindelijk bij ons appartement aan, toen was het al middernacht Nederlandse tijd. Sleutels gekregen, wifi toegang (al is die wat krakkemikkig/sloom) en hop, naar boven op de eerste verdieping. Wij waren nog niet binnen of het begon te gieten, echt niet normaal; komt ook nog bij dat ons ‘huis’ aan een zandweg staat dus je kunt je de plassen wel voorstellen. Ook zie je overal zwerfhonden en zangvogeltjes in kooitjes maar das een ander verhaal.

Toen moesten Linda en ik dus nog de klamboes ophangen .. zucht.. Die van mij ging wel oké, maar die van Linda had een 6 punt ophang systeem.. En iedereen die mij wel een beetje kent weet dat ik niet bepaald een goed ruimtelijk inzicht heb maar samen hebben we het toch (na ongeveer drie kwartier ofzo :P) voor elkaar gekregen. En toen eindelijk slapen; had er zo’n zin in en toch kom je dan niet gelijk in slaap, irritant maar hey!

De volgende ochtend maar ontbeten met ontbijtkoek die ik had meegenomen van huis en een kopje thee (ja ik neem van alles mee, hamster Manon).. Daarna met Marijke, Inge, Floor, Judith,Linda d.V en Linda bij de Chinees om de hoek wat essentiële boodschappen gedaan. Tsja, er zijn echt heel veel Chinese supermarkten hier, niet normaal.. En jammer genoeg was mijn beeld van veel vers fruit langs de weg in stalletjes en in supermarkten ook niet juist. Ik moet nog op zoek naar een goede markt want ik mis dat toch wel L. Samen later die middag geluncht en afgesproken dat wij later nog een andere supermarkt gingen opzoeken met ook Nederlandse producten. In de tussentijd kwam Chrystabelle nog langs –zij heeft de huisvesting geregeld- met wat huishoudelijke mededelingen.

En toen weer op naar de supermarkt. Dan schrik je achteraf toch wel even van de prijs! Linda en ik hebben het voor elkaar gekregen om voor 400 Surinaamse dollars boodschappen te doen (rond de 75 euro). Alles is hier gewoon erg duur, dat horen wij ook van de locals. Het helpt natuurlijk ook niet dat wij wat Nederlandse producten hebben aangeschaft.. eigen schuld dikke bult?? Ik zag zelfs dat zij hier echte boer’n vla hebben; als ik zin heb in comfort food ga ik er wel 17SRD voor neerleggen, maar das toch meer dan 3 euro voor een beetje vla :D.

Gedurende dit alles hebben taxichauffeurs ons vervoerd van cambio (geld wisselen) naar supermarkt en shopping mall. Uiteindelijk hebben wij voor 2 uur taxi maar 5 euro hoeven neer te leggen, dat vind je dus echt niet in NL. Toen alles weer naar huis gesleept en weer met de taxi weg om onze fietsen op te halen; deze waren bij Chrystabelle thuis. Tsja, het verkeer hier.. wat zal ik er nu nog eens van zeggen. Veel getoeter, racen, ze rijden links, deuken in auto’s – het recht van de sterkste geld hier zo’n beetje.. Dus wij op de fiets terug naar huis, wat ongeveer 45 minuten duurde; nou, we hebben het geweten! Misschien klinkt het iets dramatisch maar op de grote wegen voel je je een schietschijf. Surinaamse mannen roepen van alles naar je, kinderen kijken je aan alsof je een wonderbaarlijk wezen bent. Echt een vreemde gewaarwording. Enfin, na bijna verdwaald te zijn geraakt kwamen we uiteindelijk weer bij huis aan. Iedereen had een hoofd als een biet maar wat wil je ook in die hitte.

Voor de tweede keer daarom maar weer onder de douche, waarna wij vervolgens naar ’t Vat zijn geweest (populair toeristengebied/eetgelegenheid). Bijna het hele huis ging mee, dus 14 meiden in 3 taxi’s! Het eten was wel oké, maar niets bijzonders – dus jup, maar weer eens gelijk gekregen dat je beter kan eten in restaurantjes waar niet super veel toeristen komen. En nu zit ik dus hier; weer gedoucht en in mijn kamer met airco die ik de vorige nacht te hard had gezet waardoor ik het koud had (lol!). Morgen staat er nog niet veel op de planning, donderdag hoeven Linda, Naomie en ik pas bij onze stage instelling langs te komen.

En dan was t alweer maandag.. Linda was druk bezig geweest met het afronden van haar scriptie (tot 4 uur snachts) en samen hebben we rond 10 uur ontbeten.. Ik ben nog naar de supermarkt geweest voor wat extra brood en heb filmpjes gemaakt, maar door het slome internet kan ik deze nog niet uploaden. Net (tussen de middag) hebben Judith, Floor en Linda pannenkoeken voor het hele huis gebakken; het was een hele happening waarbij het rookalarm nog afging!! Ik ga nog even zoeken naar een leuke markt voor woensdag en rustig relaxen tot we vanavond weer!! uit  eten gaan, maar nu bij een Surinaams tentje. Tot snel!!

Liefs Manon