Geheugenverlies???

Op het moment van schrijven zitten Linda en ik aan tafel en proberen wij ons te herinneren wat wij in vredesnaam allemaal hebben gedaan de afgelopen dagen..  Poging 1: mislukt.. Poging 2: halfhartig ; volgens mij hebben wij door de hitte een vorm van geheugenverlies opgelopen. Afijn, ik  zal proberen toch nog enigszins een beschrijving te geven van onze beslommeringen.

Na de brandalarm pannenkoekenmiddag hebben wij ’s avonds roti gehaald; Eerst wilden  wij daar eten, maar omdat Judith ziek was zijn wij het af gaan halen. Ik kan jullie een ding zeggen: het was een smeerfeest om dit te eten en  het was behoorlijk pittig. Er zaten ook allerlei botjes nog in de kip, maar das hier normaal (heel fijn..)

Dinsdag was Judith gelukkig weer wat beter (waarschijnlijk een zonnesteek) en zijn wij naar de Gompies gegaan. Dat is een soort van Chinese blokker met allerlei spullen. Daar hebben wij wat opbergmandjes, een wasteil, badmatje  en kleedjes voor onze slaapkamer gekocht (en nog meer spullen wat ik mij niet meer allemaal kan herinneren!). Diezelfde middag zijn we aan het wassen geslagen- nee, het was geen maandag wasdag maar wij vergissen hier ons snel in de dagen-. Alles met de hand gewassen, omdat wij de wasmachines hier niet vertrouwen. Tsja, de hele douche was nat en wijzelf ook maar het is gelukt. Na die enerverende bezigheid zijn wij gaan bijkomen op bed. ’s Avonds zijn wij voor het eerst echt gaan koken: spaghetti; het was iig goed gelukt J.

Even kort ertussendoor het volgende: taxichauffeurs..  nou, daar is echt een verscheidenheid in; laatst zaten we zelfs in een auto waarbij de chauffeur een of andere zender op had staan waar Jehova getuigen werden genoemd en hoe een man en vrouw met elkaar zouden moeten omgaan.. Ja, I know, vaag! Eerder was er echter ook een kerel die het maar had over lengte en groot geschapen zijn, dan ben je echt blij dat je met zijn zessen bent en niet alleen..

Back to business: woensdag was de gelukzalige dag dat wij naar de vreemdelingenpolitie gingen om ons te melden; dit moesten wij doen binnen 8 dagen. Met zijn zevenen dus een taxi in proppen en op weg.. Daar aangekomen kregen wij een prachtige stempel en mochten wij weer gaan. De bureaucratie hier wil nu dat wij ons vervolgens melden bij de vreemdelingendienst (of afspraak), waarbij wij weer een storting moeten doen bij de plaatselijke bank (150US dollars) en allerlei documenten meenemen. Dat staat voor volgende week op de planning, heel veel zin in.. (zucht!)

Nadat wij daar weg waren zijn we naar de centrale markt gegaan; een heel grote overdekte markt aan de waterkant in Paramaribo. De geuren en drukte kwamen je al tegemoet. Overal lag fruit en groente, een waar paradijs (maar heel erg benauwd). Ik rook ook heerlijke kruiden, maar toen ik een blik wierp naar links had ik zoiets van: daar gaan wij niet heen – 1x raden wat daar was, mensen die mij kennen weten het al ; ja, heel veel verse vis! Op de markt hebben wij mango’s, aubergine, tomaten en een lomp grote watermeloen aangeschaft die wij nu nog steeds moeten slachten. Staat op de planning voor vandaag, jammie! Op de eerste verdieping was allerlei kleding te vinden maar het was er zo benauwd dat wij snel weer op huis zijn gegaan.

Ik ben daarna met Linda V., Marijke en Inge nog naar de Choi’s gegaan (de Surinaamse AH) om wat spullen te kopen. Ik kon mijzelf niet inhouden en heb hagelslag gekocht, erg he? Vandaag (vrijdag) zat ik bij de lunch dus aan een boterham met hagelslag.. smullen! Verder nog wat soep gekocht en necessities zoals water en broodbeleg. De rest van de middag rustig aan gedaan; eigenlijk dus heel saai;P. ’s avonds gezellig met Inge, Marijke en andere Inge tomatensoep van honig!! met stokbrood gegeten en later een spelletjesavond georganiseerd.

Donderdag stonden wij vroeg op om naar ons stageadres te gaan. Naomie, Linda en ik hadden besloten om de taxi te nemen aangezien wij de weg niet goed wisten. Eerder die week hadden wij onze begeleidster al geprobeerd te bereiken om een tijd af te spreken, maar niets gehoord.

En daar stonden wij dan: aan de Groenhartstraat voor het gebouw, maar er was niemand. Het hek zat dicht, geen teken van leven te bespeuren. Wij hebben toen aan de overkant gevraagd of er wel mensen kwamen en dit werd bevestigd; later kwam er echter een meisje zeggen dat de stichting ging  verhuizen. Toen dus maar Eric bellen, die doodleuk vertelde dat zij inderdaad aan het verhuizen waren (yay, fijn dat wij dit ook wisten) en na een paar omzwervingen kregen wij het nieuwe adres te horen. Linda wist nog zo leuk op te merken dat wij in een soort van drugsbuurt terecht waren gekomen, aangezien je wel lompe BMW’s zag en dergelijke en de mensen behangen waren met bling, maar de huizen nogal krakkemikkig waren.. Ik de naïeveling had hier niet bij stil gestaan :p.

Dus wij maar snel weer een taxi bellen en op weg naar het nieuwe adres. Daar aangekomen zagen wij ‘music shop’ staan. ERRRRR… dat klonk  niet goed. Gelukkig was er een meneer van de medische zending die ons kon vertellen dat WMP inderdaad zich in het gebouw ging vestigen, maar dat er nu nog niemand was. Wij hadden er toen echt genoeg van en zijn onverrichterzake terug gekeerd naar ons appartement.

Naomie heeft vervolgens een ‘boos’ appje aan Eric gestuurd en ik heb onze begeleidster nogmaals gemaild. Om dit alles te vergeten konden wij gelukkig met Floor, Judith, Marijke, Inge en Linda V. mee naar het Krasnapolsky hotel. Voor 50SRD p.p (ongeveer 10 euro) kan je hier van 10-18u zwemmen en is de lunch inbegrepen. De hele middag dus lekker gezwommen en gelegen bij het zwembad en een heerlijke lunch (tosti en frietjes) verorberd. Alleen Marijke kon niet zwemmen, aangezien zij een bijna infectie heeft bij haar voet en zalf + pillen voorgeschreven heeft gekregen van de dokter. ’s Avonds had niemand echt zin om te koken dus hebben wij de resterende soep met stokbrood gegeten (samen met Floor en Judith). Daarna nog even gekletst waarna ik vroeg naar bed ben gegaan.. Ik ben zo snel moe met dit weer :/

Grappig weetje: de tussenstand Manon vs muggen is als volgt: 3-5.  Ja, daar moet ik nog wat aan doen.. Gelukkig ben ik nog niet ziek geworden of allergische reacties gekregen.. Eigenlijk moet ik zeggen dat het erg mee valt: alleen ’s avonds zijn ze echt actief;)

En toen was het vrijdag, vandaag dus (go figure! :p). Linda was gelukkig al vroeg wakker (rond 7 uur). Waarom ik gelukkig zei? Nouuu, de stagebegeleidster had nu wel gereageerd via mail, om 12 uur snachts, met de mededeling dat zij zich verontschuldigde voor het misverstand en dat wij om 9 uur een half uurtje met haar konden praten. Dus wij snel naar het ministerie van regionale ontwikkeling waar zij secretaris is (dubbele functie, aangezien zij ook bij WMP werkt).. Linda en ik gingen voor het eerst op de fiets door het drukke verkeer en de hitte. Nog even over een zandweg vol gaten en hobbels en daar waren wij dan. Ik mocht gelijk mijn paspoort ‘inleveren’ zodat wij geregistreerd waren. Vervolgens hebben wij ongeveer 45 minuten gewacht totdat onze stagebegeleidster kwam; achteraf gezien hadden wij haar moeten bellen dat wij er waren, maar dit was niet goed gecommuniceerd. Naomie kwam trouwens wat later (en met de taxi) want wij hadden haar niet wakker kunnen krijgen..

Tsja, en toen stonden wij vervolgens ook al na 15 minuten buiten. Er kwam namelijk een minister vergezeld van kapiteins die de ruimte wilden gebruiken. Wij hebben ons alleen even kunnen voorstellen en de projecten kort kunnen benoemen, waarna zij aangaf dat zij het plan van aanpak graag maandag al wilde hebben.. Waaatt, no spang Eric?? Het blijkt dus dat het helemaal niet zo is van doe maar rustig aan, nee, opdrachtgevers willen echt wel dat stuff snel gefixt is. Uiteindelijk toegezegd dat wij donderdag een vervolgafspraak hebben, waar het plan van aanpak wordt besproken en er gekeken wordt naar mogelijkheden om het binnenland in te gaan. Wordt vervolgd dus J.

Om af te sluiten: het is zooooo heet, wij smelten bijna van onze stoelen (ook al zitten wij binnen).. Ik hou er voor nu dan ook maar mee op, vanavond is de poolparty (maar ik blijf lekker thuis samen met wat anderen).  

Groetjes uit het zeer warme Suriname,

mo syi!